Kontakt Linki

Janusz Gajos

Jeden z najwybitniejszych polskich aktorow teatralnych, telewizyjnych i filmowych. W roku 2002, w dramacie polityczno-obyczajowym Wojciecha Wojcika Tam i z powrotem wspaniale zagrał lekarza, byłego akowca, usiłującego w czasach PRL wyjechać na Zachód. W świeżej pamięci mamy również jego komiczny popis w filmie Jacka Bromskiego "To ja, złodziej" i dramatyczne epizody z Przedwiośnia Filipa Bajona oraz z biograficznego fresku Jerzego Antczaka "Chopin. Pragnienie miłości". Oglądaliśmy go też w Weiserze Wojciecha Marczewskiego.

Na dużym ekranie Janusz Gajos zadebiutował na trzecim roku studiów na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi, w dramacie społeczno-psychologicznym Janysza Weycherta "Obok prawdy" (1964). W tym samym roku zagrał w "Panience z okienka" Marii Kaniewskiej. Na ekranach telewizyjnych zobaczyliśmy go rok później w roli Janka Kosa, w serialu wojennym Konrada Nałęckiego "Czterej pancerni i pies". Został wówczas okrzyknięty najpopularniejszym aktorem polskim. Uwielbiana przez telewidzów rola Janka stała się legendą, lecz jednocześnie etykietą przyklejoną młodemu aktorowi. 

Tytułowa rola w komedii "Milioner" przyniosła Gajosowi pierwszą poważną nagrodę na FPFF w Gdańsku w 1977 roku. Wtedy też odnotował drugoplanowy, ale udany występ w "Limuzynie Dajmler Benz" Filipa Bajona. W 1980 roku, w Kontrakcie Krzysztofa Zanussiego, ponownie ujawnił poczucie satyry i komizmu, zaś w rok później powtórzył gdański sukces dzięki wstrząsającej kreacji w telewizyjnym "Wahadełku" Bajona.

W głośnym, zrealizowanym w 1981 roku, ale przez siedem lat objętym zakazem wyświetlania "Przesłuchaniu" Ryszarda Bugajskiego, Gajos wcielił się w brutalnego ubeka z czasów stalinowskich. Dopiero w 1989 roku, po "odblokowaniu" filmu, otrzymał za tę rolę na przeniesionym już wtedy do Gdyni FPFF. W rok później, aktorskim popisem w roli cenzora w "Ucieczce z kina wolnosć" zapewnił sobie kolejną nagrodę na FPFF.

Lata 90. to okres wybitnych aktorskich osiągnięć Gajosa. Artysta sięgnął po nie m.in. w "Psach" Władysława Pasikowskiego, "Szwadronie" Juliusza Machulskiego, "Trzech kolorach. Białym" Krzysztofa Kieślowskiego , "Łagodnej" Mariusza Trelińskiego, w filmach Janusza Zaorskiego "Piłkarski poker" i "Szczęśliwego Nowego Jorku", a także w sensacyjnej komedii Mateusza Dutkiewicza "Fuks".

Reżyser Zemsty, Andrzej Wajda, powierzył Gajosowi niewielką rolę w "Człowieku z żelaza" (1981), zaś w roku 2000 - główną w spektaklu telewizyjnym "Bigda idzie!!!", zagraną brawurowo.

Janusz Gajos stworzył wiele niezapomnianych kreacji na scenie, m.in. w takich sztukach jak "Baal" Bertolda Brechta, "Wujaszek Wania" Antoniego Czechowa, "Ławeczka" Aleksandra Gelmana, "Msza za miasto Arras" według powieści Andrzeja Szczypiorskiego, "Makbet" Williama Szekspira (rola tytułowa), czy "Simpatico" Sama Sheparda. Gajos jest obecnie aktorem Teatru Powszechnego w Warszawie.

Do legendy Teatru Telewizji przeszła rola, którą Janusz Gajos zagrał w spektaklu wyreżyserowanym przez Kazimierza Kutza "Opowieści Hollywoodu". Nie ustępowała jej inna kreacja ze szklanego ekranu – w sztuce "Przedstawienie Hamleta we wsi Głucha Dolna". Janusza Gajosa uhonorowano m.in. dwoma "Wiktorami" (1987,1993), jednym "Super Wiktorem" (1994), dwiema "Złotymi Kaczkami" (1991,1992) oraz dwiema "Srebrnymi Maskami" (1966, 1996).